از این دست...

چرا که سایه‌ات باغی بهاری‌ست
صدایت آبشاری از قناری‌ست

چرا که تاب تنهایی ندارم
دلم در جست‌وجوی رستگاری‌ست

و پاسخ‌هایی از این دست زیرا
قرار من به وقت بیقراری‌ست

نگاهم تشنه‌‌ی رودی روان و
امیدم دیدن یک چشمه یاری‌ست

نمی‌گیرد مرا این شعله‌ی شوخ
که لطف عشق در چشم انتظاری‌ست

صدایت، سایه‌ات، نورت، نگاهت...
خدای من چرا از من فراری‌ست؟

از من است بله

دل سرخ و نگاه تخسی که

آفتاب کرده زنم

روی بند رخت در حیاط

میان لباس‌ها

شلوارم خوشحال است

جوراب‌ها و پیراهنم

و از هیچ گربه‌ای هم

خبری نیست

ای هیچکسان اهل این هیچستان
اندازه‌ی چیست وزن یک لقمه‌ی نان
جنگی با بیشمار مرد بی‌سر
یا یک زن زیبا، لاغر، عریان؟

از حرص پُریم، آز، از منّت و مزد
از رنگ و ریا، دروغ، تهمت، از پزد!
ماییم کتابی که ندارد پایان
درباره‌ی اختناق، درباره‌ی دزد

تاریکی تا بدون مرز است این‌جا

دنیا دنیای ترس و لرز است این‌جا

حتّا از زیر سنگ می‌روید تیغ

انگار که سرزمین هرز است این‌جا

اندوه همیشگی و شادی آنی‌ست

هر ساختنی شروع یک ویرانی‌ست

تقدیر تمام بادهایی چون ما

سرگردانی‌ست آه سرگردانی‌ست